Hoe worden we betere voorouders?
(dit keer een vertaling van een bericht van Eerste Natie activiste Winona LaDuke van vanmorgen op www.humansandnature.org)
Door: Winona LaDuke
bron: http://www.humansandnature.org/how-to-be-better-ancestors
Hoe lang nog laat u anderen de toekomst van uw kinderen bepalen? Vechten wij niet voor een beter bestaan van onze kinderen? Onze verre voorouders wisten niet altijd wat de gevolgen zouden zijn van de besluiten die zij namen. Maar ze deden dingen die goed waren voor hun (klein)kinderen. Niet vanuit angst handelen maar vanuit hoop. Want hoop maakt alles mogelijk …
– Thunder Valley Community Development
Ik geloof in een plek. Anishinaabe Akiing is het land waar ons volk behoort en waar ik woon. Ik woon in dezelfde buurt als mijn over-over-over-over-grootouders woonden. Nimanoominike, ik oogst wilde rijst op dezelfde meren, met de kano naar dezelfde plaatsen om bessen te plukken. Ik ben eeuwig dankbaar dat mijn voorouders voor hun consistentie en hun inzet voor het land, voor de ceremonies, en voor degenen die nog niet was aangekomen, zoals ikzelf. Mijn meer, Round Lake, is de plaats waar de zogenaamde ‘laatste Indiaanse opstand in Minnesota’ plaats vond. En ik ben eeuwig dankbaar voor de Skip in the Day Family die het recht opeiste voor beheer van ons meer en voor het stoppen van het hout-baronnen die al onze grote en majestueuze dennen stalen. In het lopen, in paard rijden, of in kanovaren op deze meren en deze plek, her-inner ik mij die voorouders. En ik offer voedsel en breng gebeden. Zij zijn ‘cool’ voorouders, grote rol modellen.
Mijn moeder is de kunstenaar Betty LaDuke, en mijn familie aan haar kant is afkomstig uit de Oekraïne. Ze waren Joodse boeren die vakbondsleden in New York werden. Mijn over-over-grootvader had een windmolen om tarwe te malen, en werd verdrongen door kolenenergie en stoommachines in nieuwe molens. Mijn oma werkte in het kledingdistrict en mijn grootvader werkte als huisschilder. Fatsoenlijke mensen. Moedige mensen. Nedrige mensen. Ik voel dat ik ze niet alleen her-inner, maar hun leven op mijn manier leef. Speciaal in de transitie van de kracht die mijn voorouders ervaarden, in hun manier van leven en werken met water, met de wind. Vanuiit die traditie wil ik de fossiele brandstof crises omkeren.
Voortdurend van woonplaats, school, baan en nutsleverancier veranderen, door ‘vooruitgang’ (technologische vernieuwing en economische groei), betekenent dat we de plek waar wij wonen niet leren kennen en liefhebben. We wisselen de ene binding in weer een nieuwe menen geen verantwoording schuldig te zijn aan die bindingen. Door atijd op zoek naar groenere weiden, naar nieuwe uitdagingen, verliezen we, vrees ik, diepte en een plaats verliest zijn mensen die zingen bij het verzamelen van kostbare bessen, bij het paden schoonhouden, en bij het beschermen van de wateren. Mijn raad is blijf: maak van deze plek van uw huis, en verdedig dit land als uw kind.
Ik kijk naar Mino bimaatisiiwin – het prachtige leven dat de Anishinaabeg ons biedt via de Schepper. In dit leven, de basis leringen zijn elegant en resoneren: zorg voor jezelf, het land, en uw familieleden. Vergeet niet dat deze wereld vol is van geest en leven en daar rekening mee moet houden. Het land van de bessen, wilde rijst, ahornsiroop, en medicijnen vraagt om een verbond, een overeenkomst tussen de Anishinaabeg, of ikzelf, en de Schepper. Leef dat verbond, die overeenstemming dat we zorgen wat ons is gegeven, en uw nageslacht zal u dankbaar zijn.
Begrijp uw verantwoordelijkheid voor dit moment. Ik begrijp de mijne. Ik waak over al mijn broeders en zusters die, in het westen bij Standing Rock het water te beschermen, rubber kogels, traangas en het spuiten van gif trotseren. Ik ben onder de indruk, geïnspireerd, en vergeet niet dat ik een van hen ben. Wees op dit moment aanwezig, zoals in het Selma moment.
Standing Rock is niet alleen een plek, het is een state of mind, het is een gedachte, en het is een actie. In een tijd waarin de rechten van grote ondernemingen voorrang hebben op de rechten van mensen, blijf mens, en vergeet niet dat wettn veranderd moeten worden. Een verbonden samenleving wordt gemaakt, zoals de democratie wordt gemaakt, door handen van mensen elke dag, moedige mensen, en is geen kijksport. Ooit was slavernij legaal, dat is het niet langer, en nu moeten we snel onze Moeder Aarde uit haar slavernij bevrijden van een uitbuitende economie en haar rechten veilig stellen.
Elke dag komt er een verhaal met hartzeer, een constant verdriet voor onze familie, of ze nu vleugels, vinnen, wortels, poten, of handen hebben… maar er is ook veel schoonheid en vreugde direct naast ons verdriet. Blijf bij uw verdriet en rouw, herinner, maar wees dankbaar voor dit leven. De Schepper heeft ons een goede versie ervan gegeven. En uw nageslacht zal dankbaar zijn voor dit goede leven, dit Minobimaatisiiwin.
Onderschat uzelf in deze tijd niet, noch de kracht van wat groter is. Zoals we zagen en zien bij Standing Rock, eenheid, hoop, een wereldwijde uitstorting van liefde en steun geeft water beschermers moed over de hele wereld en dat is iets wat we allemaal nodig hebben, samen met onze Moeder. Hoe die macht zich aan en in ons manifesteert is aan ieder van ons. Het erkennen daarvan is onze verantwoordelijkheid zodat wuij kracht putten om verantwoordelijk te zijn voor generaties voor en na ons.
Twee lessen koester ik van een van mijn grote leraren, Wes Jackson van het Land Institute. Als u uw keuzes overweegt, laat ze werken. Dat wil zeggen, als u in uw stuk land kan leven, doe dat dan, bewerk die ene acre telkens weer, en trek niet verder. Misschien is dat les…gewoon wonen en de zorg voor de plaats waarvan u weet dat degenen die volgen daar ook kunnen leven. En, geloof in wat u doet. Wes zei een keer: als u werkt aan iets om te volbrengen in uw individuele leven, dan denkt u niet groot genoeg. Laten we de kracht van ons denke gebruiken, in de woorden van de Grote Hunkpapa leider, Sitting Bull: “Laten we onze gedachten samen binden om te zien wat voor soort toekomst we voor onze kinderen kunnen maken…”. Dan worden we geweldig voorouders.
Uitvoerend Directeur – Honor the Earth
Winona LaDuke is een internationaal erkend activist. Zij werkt aan duurzaamheidsontwikkelingsthema’s en hernieuwbare energie en voedsel;systemen. Zij leeft en werkt op de White Earth reservaat in noorden van Minnesota, en was twee keer vice-presidentieel kandidaat met Ralph Nader voor de Green Party.