Gender antropo-kijken

Wij, moderne verwesterde, mensen zijn gefascineerd hoe vrouwen en mannen verschillend  naar elkaar en naar de wereld kijken (Waarom we liefhebben Helen Fisher 2009).

Antropologisch leren kijken door beide gender (vrouw-man werelden) ogen vergt scherpe observatie en systemische (zelf)reflectie.

Antropologen zoals Margaret Mead (1935; 1949/1990) en Gregory Bateson (1936) kwamen in hun cultuurvergelijkende genderstudies tot de conclusie dat vrouw-man werelden, hoe verschillend ook, altijd complementair (elkaar aanvullend) zijn. Het zijn communicerende vaten. Als de een beweegt/verandert, wordt de ander uitgenodigd/gedwongen mee te bewegen/veranderen.

Hoe meisjes en jongens vrouwen en mannen worden, zijn zeer complexe vooralsnog onbegrepen, diep-vervlochten biologisch-culturele, processen.

Het complementaire perspectief is door christendom en staatsvorming wegezakt in ons collectieve geheugen. Ook in de heropleving van het feminisme in de zestiger jaren van de vorige eeuw is het mannelijke/mannen perspectief niet echt meegenomen. Voor een antropologisch-systemisch artikel met een toegepaste visie op complementaire genderwerelden klik hier.

Toch keert het complementaire genderdenken in onverwachte gedaantes terug.

September 2014 nodigde de Britse actrice Emma Watson in een indrukwekkend verhaal voor de Verenigde Naties mannen uit het geweld tegen vrouwen te helpen stoppen: HeForShe.