Geestelijk gezonde systemen

In het Engels kent men de synoniemen sanity en mental health en die verwijzen naar iets anders dan lichamelijke gezondheid.

In het Nederlands gebruiken we de termen ‘Geestelijke Gezondheid en ‘Lichamelijke Gezondheid’. We hebben geen equivalent voor ‘sanity’.

In Nederland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten gaat geestelijke gezondheidszorg niet over gezondheid. Professionals zijn bezig om ‘unsane’ burgers te diagnosticeren en te behandelen.

Het Instituut voor Geestelijke Gezondheid en tijdschriften gaat niet over gezonde systemen (zoals gezinnen / scholen / bedrijven), maar over de diagnose en behandeling van psychische stoornissen in individuen.

We hebben in Westerse samenlevingen geen heldere concepties van ‘geestelijke gezonde’ burgers.

Deze anomalie vraagt dringend om verheldering vanuit een antropologische blik.

Ik heb drie decennia gewerkt in en voor geestelijke gezondheidszorg instellingen en met hun professionals.

In deze site wil ik nadenken en spreken over ‘geestelijke gezondheden’ van onze verschillende sociale systemen zoals families, gemeenschappen, steden, scholen, gevangenissen, psychiatrische instellingen en bedrijven.

Ik publiceerde regelmatig vanuit ‘klinische antropologie’ (2001 Bekkum Feisal Gestapelde Kwetsbaarheden en Conflicting Loyaliteiten) en ‘culturele consultatie’ (2002 Bekkum Mehmet gemangeld tussen mannelijke en national doxas). Deze discipline bestaat niet in Nederland en ‘Clinical Anthropology‘ is in de VS marginaal.

Het zou veel families, met kinderen en volwassen die een ‘psychiatrisch label’ kregen, helpen om liefdevoller  en dragelijker met deze last om te gaan en die soms zelfs te kunnen wegnemen. zie b.v. The Ancestor Syndrom (Schuetzenberger 1997) & Familieziel (Tjin A Djie & Zwaan 2013).