Sjamanisme
Sjamanisme is een westers concept om culturen te onderzoeken (en van hen te leren) die niet hun ‘poort naar het dierenparadijs’ hebben verloren.
Gregory Bateson is een van de weinige westerse sociale wetenschappers die in zijn denken een brug sloeg tussen communicatie in biologische (dier/bos/plant) systemen met informatie-uitwisseling binnen en tussen menselijke gemeenschappen (1935).
Hij geloofde dat we, door ‘being in grace’ (in staat van genade zijn), kunnen terugkeren naar de paradijselijke staat der dieren als we leren denken (en vervolgens zorgvuldig handelen) hoe de natuur werkt (An Ecology of Mind 2010).
Veel sjamanistische culturen (Van Bekkum abstract First Nations and Second Nations 2015) hebben rituelen waarin ze regelmatig synchroniseren met cycli van de natuur (dagelijks, maanlijks & seizoensgebonden) en tijdelijk teruggaan naar het dierenparadijs.
Alle menselijke morele, ethische, normatieve dilemma’s en paradoxen bestaan niet in het dierenrijk.
Er is een eenvoudige poort naar het paradijs op aarde.
Als we de mensheid zien als ‘A Glorious Accident‘ (Kayzer 1997) en de wijsheid van het Dagarra volk serieus nemen kunnen we leren ‘Humble Pie’ te eten om op een lijn te komen principes van natuur (Enlivement, Weber 2013).
Is deze vorm van sjamanisme mogelijk in tijden steeds voortschrijdende verstedelijking?
Ik probeer op deze site op basis van drie decennia van klinisch/educatief veldwerk en sekuliere talmoedische verslaving (onderzoeken ideeën/literatuur) aan te tonen dat dit mogelijk is.