Exodus uit Paradijs

Met de ‘Neergang van westerse Mogendheden’ blijkt de Exodus uit het paradijs een Europese constructie en dus een ‘zelfgecreëerd lot’ te zijn.

De meeste niet-Europese culturen, oorspronkelijke volken in het bijzonder, hebben het paradijs nooit verlaten. (Zie )

Onze eschatologie van het verloren paradijs is zelf gecreëerd!

Cross-cultureel vergeleken kan onze mythologie als een luchtspiegeling worden bestempeld.

Onze, antropologische, fascinatie voor exotische culturen kan gezien worden als een uiting van Europa’s verlangen naar wat het ergens onderweg verloren heeft als beschaving.

Een van onze antropologische grootvaders, Marshall Sahlins, schreef na zijn emeritaat een essay over Europese zelfreflectie: The Western Illusion of Human Nature sublimation of fear of anarchy 2007

Twee van onze antropologische, nog levende, overgrootmoeders, Unni Wikan en Edith Turner, maakten ons onlangs deelgenoot van hun, levenslange, reflecties via het kijken door de ogen van ‘anderen’ naar onszelf.

2012 Unni Wikan’s ‘Resonance: Beyond the Words’ (2013)

2012 Edith Turner: ‘Communitas: The Antropoloog of Joy’ (2012)

Het is tijd om te erkennen dat wij, Europeanen, zowel onze ‘White Man’s Burden’ als ons ‘Verloren Paradijs’ zelf hebben gecreëerd.

Maar niet getreurd, wij, Europeanen, hebben onszelf en de wereld nog steeds veel te bieden.

Vanaf nu zijn we bevrijd en hebben we de kans om door de ogen van ‘anderen’ naar onszelf te kijken.

Om met de ‘anderen’ terug te keren naar het paradijs hier op aarde.