genderwerelden zijn altijd complementair
Mondiaal feminisme was en is een belangrijke sociale kracht om vrouwen gelijke kansen te bieden.
Westerse feministen kwamen, vanuit een antropologische blik, echter in een dualistische val terecht die contraproductief lijkt te zijn geworden in het bereiken van hun ultieme doel.
Wij, vrouwen en mannen, waren al miljoenen jaren complementaire systemen.
Pan -Afrikaanse ‘womanism‘ wilden niet haar verbinding met mannen verliezen, hoe onrustige deze relaties ook waren.
De enige toekomst die vrouwen & mannen hebben als biologische én culturele ‘basiseenheid van de voortplanting’ is leren om opnieuw complementair te worden.
Margaret Mead ’s ‘Male and Female: a study of the sexes in a changing world’ (1949/2001), hoe achterhaald het boek hier en daar mag zijn, biedt nog steeds, naar mijn weten, overtuigende argumenten voor het denken in complementaire vrouw-man werelden.
Filosoof Luce Irigaray, in haar ‘Between East and West: From Singularity to Community